مقایسه دو روش فعال و غیر فعال اندازه گیری بیوآئروسل های محیطی در بخش ICU بیمارستان آیت الله طالقانی تهران در سال 2931

بایوآئروسل ها، ذراتی هستند که از میکروب، ویروس، قارچ، گرده های گیاهی و... مشتق شده و می توانند سبب ایجاد عفونت های بیمارستانی ثانویه گردند. این نکته با توجه به سطح ایمنی پائین در بیماران حائز اهمیت است. هدف از این تحقیق مقایسه دو روش فعال و غیرفعال اندازه گیری بایوآئروسل های محیطی در بخش ICU بیمارستان آیت الله طالقانی تهران می باشد.
این مطالعه به روش میدانی – توصیفی – مقطعی می باشد، نمونه برداری با دو روش فعال و غیرفعال و در ارتفاع 120 سانتیمتری از کف، روی محیط کشت مناسب انجام گرفت و سپس محیط های کشت هر دو روش را در انکوباتور با دمای 2 ±37 درجه سانتی گراد قرار داده و بعد از زمان 24 و سپس 48 ساعت تعداد کلنی ها رشد یافته بر سطح پلیس ها از طریق میکروسکوپ شمارش گردید و تراکم باکتری ها با استانداردهای موجود مقایسه و سطح آلودگی هر نقطه مشخص گردید.
آلودگی های باکتریایی موجود در هوای بخش ICU بیمارستان در اغلب موارد (97/6% از مجموع کلنی های رشد یافته) از نوع گرم منفی بوده و بر روی محیط کشت های مربوط به باکتری گرم مثبت رشدی مشاهده نگردید یا به میزان بسیار اندک(2/37% از مجموع کلنی های رشد یافته) بوده است. ایستگاه های مختلف در تمامی نوبت های نمونه برداری به روش پلیت گذاری و دستگاه نمونه بردار بیوآئروسل، از دیدگاه مقایسه بین تعداد کلنی های باکتری گرم مثبت در سطوح A و B استاندارد EU GMP(European Medicine Agency) که به ترتیب بسیار تمیز و تمیز هستند و از دیدگاه مقایسه بین تعداد کلنی های باکتری گرم منفی اغلب در سطح C استاندارد EU GMP که سطح آلودگی متوسط است، قرار دارند.
نتایج مطالعه نشان داد که کمترین میزان رشد کلنی مربوط به باکتری گرم مثبت و بیشترین میزان رشد کلنی مربوط به باکتری گرم منفی می باشد. درنهایت پیشنهاد می گردد از اگزوز فن ها جهت تخلیه هوای موجود در بخش ها استفاده و حتی الامکان از باز کردن پنجره ها اجتناب شود.