بررسی تطبیقی تدثیر فراروایت موعودگرایی شیعی و مسیحی بر سیاست ایران و آمریکا

«موعودگرایی» با ترسیم خطوط آینده مطلوب، پویش درونی وضعیت موجود را سامان می بخشد. رهاورد این فرایند برای جوامع، تسهیل روند اداره امور از طریق «امیدبخشی»، همچنین دستیابی به وضعیت مطلوب از رهگذر «تحرک پذیری» است. از این منظر، پویایی و نشاط جوامع به میزان پیشبرد «وضع موجود» بر مبنای «آینده مطلوب» بستگی دارد و موعودگرایی، چهارچوب مناسبی برای تبیین چنین روندی است. تحقیق پیش رو، ضمن واکاوی مفهوم موعودگرایی، به چگونگی پیوند آن با سیاست در کشورهای ایران و آمریکا پرداخته و در پایان، با توجه به تفاوت در مولفه های موعودگرایی شیعی و مسیحی، این پیوستگی را در این دو کشور بررسی کرده است.