بررسی ضخامت آندومتریوم در موش بعد از تحریک تخمک گذاری و کاربرد پروژسترون

آندومتریوم انسان، بافتی پویا است که در طی چرخه ی قاعدگی تحت تاثیر هورمون های تخمدانی قرار می گیرد. این لایه مسوول اصلی لانه گزینی موفق جنین می باشد. عوامل اصلی زیادی در این موفقیت تاثیرگذار هستند. یکی از مهم ترین عوامل آن، ضخامت آندومتریوم می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ضخامت آندومتریوم تحت تاثیر هورمون های تحریک کننده ی تخمک گذاری و پروژسترون بود.
در این مطالعه، تعداد 30 سر موش بالغ ماده از نژاد سوری بر اساس نمونه گیری تصادفی به سه گروه شاهد، گنادوتروپین و گنادوتروپین + پروژسترون تقسیم شدند. به هر دو گروه مورد، ابتدا HMG (Human menopausal gonadotropin) و سپس HCG (Human chorionic gonadotropin) به میزان I.U 5/7 تزریق شد. جهت انجام فرایند جفت گیری، هر دو موش ماده با یک موش نر در داخل یک قفس نگهداری شدند. به گروه گنادوتروپین + پروژسترون، میزان mg/kg 1 با فواصل 24، 48 و 72 ساعت پس از تزریق HMG، پروژسترون تزریق گردید. با گذشت 96 ساعت بعد، موش ها با استفاده از روش جابه جایی مهره های گردنی قربانی شده و نمونه های رحمی جهت پاساژ بافتی تهیه شد و با استفاده از نرم افزار 2/3Motic image plus ضخامت آندومتر اندازه گیری شد.
بر اساس بررسی های انجام شده با میکروسکوپ نوری و استفاده از نرم افزار 2/3 Motic image plus، ضخامت آندومتریوم بر حسب mμ در گروه شاهد 35/15 ± 05/358، در گروه گنادوتروپین 46/12 ± 84/389 و در گروه گنادوتروپین + پروژسترون 03/13 ± 64/381 بود. تفاوت معنی داری بین گروه شاهد و گنادوتروپین و بین گروه شاهد و گروه گنادوتروپین + پروژسترون نیز مشاهده نشد. همچنین در مقایسه ی سه گروه با هم، ضخامت آندومتر در هر 3 گروه با هم تفاوت معنی داری را نشان نداد (050/0 > P).
القای تخمدان و به دنبال آن استفاده از پروژسترون نتوانست تغییر قابل توجهی در ضخامت آندومتریوم رحم موش های تحریک شده به وسیله ی هورمون های محرک تخمک گذاری ایجاد نماید.