بررسی تاثیر پیشگیرانه ی پاراستامول وریدی بر درد پس از عمل سزارین الکتیو تحت بیهوشی اسپاینال

درد یکی از عوامل مهم در عدم پذیرش انجام عمل جراحی از طرف بیماران و شاید مهم ترین عامل ترس از جراحی است. این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر پیشگیرانه ی پاراستامول وریدی بر درد پس از عمل سزارین الکتیو تحت بیهوشی اسپاینال در سال 1391 در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان صورت گرفت.
این مطالعه یک کارآزمایی دو سویه کور بود که جامعه ی آماری آن خانم های باردار شکم اول کاندید جراحی سزارین بودند. نمونه ی آماری، 70 نفر شامل دو گروه 35 نفری بودند که در حالت نشسته، در سطح 3L و 4L بیهوش شدند. بیماران گروه مورد g 1 پاراستامول در cc 100 نرمال سالین و بیماران گروه شاهد cc 100 نرمال سالین در دوره ی مشابه زمانی 20 دقیقه دریافت کردند و در حین عمل و ریکاوری، هر 15 دقیقه تا یک ساعت و سپس 24 ساعت پس از عمل در بخش، از نظر میانگین مصرف مخدر‍‍، بروز استفراغ، درد، فشار خون سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب، نمره ی بی حسی (Sedation score) و رضایتمندی، مورد بررسی قرار گرفتند.
حین عمل، بروز استفراغ و VAS(Visual analog scale) درد و همچنین میانگین ضربان قلب در زمان های 0 و 5 دقیقه بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری نداشت؛ اما در زمان های 15، 30 و 45 دقیقه میانگین ضربان قلب در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه مورد بود (001/0 ≥ P). در ریکاوری، بر اساس VAS در زمان های 0، 15، 45 و 60 دقیقه، میانگین شدت درد در گروه مورد کمتر از گروه شاهد و تفاوت معنی دار بود (001/0 ≥ P). اما در زمان 30 دقیقه تفاوت معنی دار نبود. VAS رضایتمندی در بین بیماران دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی دار نشان نداد. از لحاظ میانگین مصرف مخدر دریافتی در 24 ساعت اول، بین دو گروه مورد و شاهد در 2، 4 و 12 ساعت پس از عمل، تفاوت معنی دار مشاهده شد. همچنین در 24 ساعت اول پس از عمل، شدت درد بر اساس VAS در زمان های بلافاصله پس از ورود به بخش، 4، 6 و 18 ساعت پس از عمل بین دو گروه تفاوت معنی دار وجود داشت (001/0 ≥ P).
استفاده از پاراستامول وریدی در کاهش درد پس از جراحی سزارین موثر است و نیاز به مخدر را کاهش می دهد.