زنده مانی نوتروفیل خون محیطی به دنبال تیمار با فاکتورهای محلول ناشی از سلول بنیادی مزانشیمال رت

سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs)، دارای خاصیت تنظیمی سیستم ایمنی و پتانسیل بالا تکثیر و تمایز به رده های مختلف سلولی می باشند. مطالعه حاضر با هدف تاثیر فاکتورهای محلول ناشی از سلول بنیادی مزانشیمال رت بر زنده مانی نوتروفیل انجام گرفته است.

سلول مزانشیمال از مغز استخوان فمور و تیبا رت 8-6 هفته استحصال و در محیط DMEM کشت داده شد. پس از بلوغ سلول مزانشیم، مایع رویی آن با نوتروفیل جدا شده از خون محیطی رت به مدت 1 ساعت و در C 37 انکوبه شد. زنده مانی نوتروفیل در انکوباسیون های 6 و 24ساعته با مایع رویی M SCs به روش فلوسیتومتریک و با استفاده از An/PI اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.

انکوباسیون 6 ساعته نوتروفیل با مایع رویی سلول، درصد سلول سالم را در سطح معنی داری افزایش و میزان نکروز را کاهش داد(P˂0.05) اما کاهش آپوپتوز نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود (05/0˃p). در انکوباسیون 24ساعته نوتروفیل با مایع رویی سلول، درصد سلول سالم به طور معنی داری افزایش و میزان آپوپتوز نسبت به گروه کنترل کاهش داشت (P˂0.05) کاهش نکروز سلولی در گروه تیمار نسبت به کنترل معنی دار نبود (0/05˃p).

علاوه بر نقش مهم کلینیکی MSCs، برخی جنبه های بیولوژیکی آن شامل: خودنوزایی، تکثیر و تنظیم ایمنی، پتانسیل مهمی برای سل تراپی است.