پراکنش رده های بی مهرگان کفزی در منطقه ی زیر جزر و مدی خلیج چابهار و آب های اطراف با تاکید بر تاثیر عوامل محیطی

به منظور تعیین پراکنش رده های بی مهرگان کفزی در منطقه ی زیر جزر و مدی خلیج چابهار و آب های اطراف، از نمونه های بی مهره طی دو مرحله در ماه های اردیبهشت و آذر 1391 نمونه برداری شد. نمونه برداری از 9 ایستگاه از منطقه ی پزم تا رمین با استفاده از گرب ون وین 250 سانتی متر مربعی صورت گرفت. نمونه های به دست آمده به طور عمده به 7 گروه دوکفه ای ها، شکم پایان، ناوپایان، پرتاران، خارداران، مارسانان و سخت پوستان عالی تقسیم شدند. این رده ها، در هر دو نوبت نمونه برداری در ایستگاه رمین کمترین گروه ها حضور داشتند. بیشترین فراوانی کفزیان در نمونه برداری اول در منطقه ی پزم و در نمونه برداری دوم در کنارک مشاهده شد. همچنین بر اساس شاخص شانون (55/1) و سیمپسون (1) بیشترین تنوع در نمونه برداری اول در ایستگاه اول کنارک به دست آمد، در حالی که در نمونه برداری دوم، ایستگاه دوم تیس و ایستگاه رمین به ترتیب بیشترین مقدار شاخص شانون (64/1) و سیمپسون (04/1) را به خود اختصاص دادند. اگرچه با استفاده از آزمون غیر پارامتری Kruskal- Wallis، اختلاف معنی داری بین فراوانی کفزیان در ایستگاه های مختلف و همچنین بین دو نوبت نمونه برداری به دست نیامد (05/0P>)، اما نتایج آزمون nMDS و آنالیز خوشه اینشان دهنده ی ایجاد سه گروه مجزا بین ایستگاه اول واقع در تیس، ایستگاه رمین و سایر ایستگاه ها در نمونه برداری اول و دو گروه مجزا بین ایستگاه رمین و سایر ایستگاه ها در نمونه برداری دوم بود. با توجه به نتایج آنالیز CCA، جنس بستر مهم ترین عامل در پراکنش گروه های جانوری کفزی تشخیص داده شد.