بررسی گفتمان های تجددگرا و نو سنت گرای موسیقی در ایران معاصر (1385- 1285)

این مقاله تحقیقی، با هدف بررسی گفتمان های تجددگرا و نوسنت گرای موسیقی در ایران معاصر(1385- 1285) به بررسی خصوصیات و عناصر اصلی شکل گیری و تکوین گفتمان های یاد شده پرداخته است. تاضمن تبار شناسی تاریخی و معرفی ویژگی های گفتمانی این دوره تفسیر و بازشناسی معنا کاوانه ای از گفتمان های یادشده ارائه نماید. این مقاله از منظر مطالعات فرهنگی و به کمک روش تحلیل تاریخی گفتمان نشان می دهد که چگونه بستر های سیاسی،اجتماعی و فرهنگی بر گفتمان های یاد شده تاثیر مستقیم و غیر مستقیم گذاشته اند. نتایج این مقاله به کمک روش کیفی و از طریق تکنیک تحلیل گفتمان و تبار شناسی تاریخی به دست آمده است. در این دوران، این گفتمان ها تحت تاثیر شرایط سیاسی،اجتماعی و فرهنگی ایران معاصر شکل گرفته و تکوین یافته اند. همچنین در این دوران ورود موسیقی نظامی،انقلاب مشروطه، پروژه نوسازی رضاشاه، سفر روشنفکران به غرب، عوامل فراملی، برنامه نوسازی موسیقی قدیم ایران،برنامه اداره موسیقی کشور،تاسیس رادیو،تاسیس هنرستان های موسیقی و در نهایت عزل و نصب مین باشیان و وزیری، تاسیس مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران و رشد محافل آکادمیک نقاط عطفی در شکل گیری درون مایه های اصلی گفتمان های تجدد گرا و نوسنت گرا به شمار می آیند. یعنی قدرت شرحه شرحه بر موسیقی اعمال شده است.