آثار حقوقی شبیه سازی در فقه و حقوق ایران

تولید انسان جدای از روش معمول تولیدمثل و پیدا کردن راهی جهت طولانی ساختن عمر، از جمله آرزوهایی به شمار می رود که بشر به دنبال تحقق آن است. شبیه سازی یا کلونینگ، از روش های نو پیدا در عالم پزشکی و نیز یکی از روش های نوین درمان ناباروری است که بر خلاف تولیدمثل طبیعی، تولید موجود زنده بدون انجام عمل لقاح و حاصل ترکیب یک سلول جسمی و یک سلول جنسی می باشد که تنها صاحب هسته سلول پیکری، در ویژگی های جنین نقش دارد.
این پدیده از یک طرف می تواند منجر به افزایش دانش درباره رشد و نمو جنین انسان، عملکرد ژن، استفاده از سلول بنیادی بند ناف نوزاد جهت پیوند اعضا و در نهایت منجر به درمان بسیاری از بیماری ها گردد؛ از سوی دیگر منجر به انهدام جنین های کلون شده انسانی گشته، هم چنین عواقب جبران ناپذیری مانند نقض کرامت انسانی و خدشه دار کردن نهاد خانواده و نسب فرد در جامعه را به دنبال داشته باشد. با این حال، نظری قاطع در مورد جواز یا حرمت آن توسط فقها بیان نشده است. در این نوشتار سعی گردیده تا حدودی جنبه های حقوقی فرد شبیه سازی شده در حقوق ایران، مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به مباحث قید شده درباره شبیه سازی، اگرچه میان فقها اتفاق نظری وجود ندارد، اما می توان جواز این عمل را در صورت آسیب نرسیدن به جامعه صادر کرد و هم چنین نسب طفل را مشروع دانست.