روابط نظام اسلامی و دول غیر اسلامی از منظر قرآن کریم

روابط میان انسان ها به دلیل فطرت اجتماعی زیستن بشر، امری فطری و ضروری برای تداوم نسل وحیات او است و لازمه زندگی اجتماعی، پیوندها و پیوستگی های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... با همنوعان است، و نیز رسالت هدایت همه انسان ها از سوی پیامبر اسلام (ص) زمانی ممکن است که ایشان، نخست بتواند با مخاطبان جهانی خود ارتباط برقرار کند، پس تاثیرگذاری و ابلاغ رسالت جهانی بدون برقراری ارتباط باغیرمسلمانان، ممکن نیست؛ از طرف دیگر پیشرفت شگرف علم و صنعت و گسترش تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات جمعی، مرزهای جغرافیایی و محدودیت های زمانی و مکانی را در هم نوردیده و امکان هرگونه پیوندی را برای بشر فراهم کرده تا آنجاکه دیگر دلیل خردمندانه ای برای عزلت گزینی از خانواده بین المللی نمانده است.
در این مقاله ضمن مفهوم شناسی روابط ونظام اسلامی وغیرمسلمانان، نظریات اندیشمندان درخصوص جواز یا عدم جواز برقراری روابط باغیرمسمانان بررسی و سپس دلایل هریک ازطرفین مطرح و با استفاده از رهنمودهای قرآن کریم موردبررسی قرار می گیرد، البته باتوجه به ضرورت مساله محور بودن تحقیق، دامنه بحث به روابط فرهنگی محدود شده است.
دستاورد این پژوهش، انتخاب نظریه ضرورت برقراری روابط و تبیین اصول حاکم بر روابط فرهنگی با غیرمسلمانان براساس آموزهای قرآن و دیگر منابع فقه اسلام می باشد.