پیش بینی کیفیت زندگی براساس سلامت عمومی، حمایت اجتماعی و خودکار آمدی در بیماران قلبی عروقی شهر یاسوج

امروزه اندازه گیری کیفیت زندگی در سیستم مراقبت بهداشتی مهم می باشد. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی براساس سلامت عمومی، حمایت اجتماعی و خودکار آمدی در بیماران قلبی عروقی شهر یاسوج بود. این مطالعه توصیفی تحلیلی و مقطعی بر روی 70 نفر بیماران قلبی عروقی مراجعه کننده به مراکز درمانی و درمانگاه های شهر یاسوج که با روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ابزار پژوهش عبارت بودند از مقیاس کیفیت زندگی، پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه حمایت اجتماعی و خودکارآمدی. داده ها با استفاده از آزمون های روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.
بین کیفیت زندگی، خودکارآمدی، سلامت عمومی و حمایت اجتماعی رابطه معنی داری یافت شد(p<0.001). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که همه متغیرهای پیش بین 76 درصد از تغییرات متغیر ملاک (کیفیت زندگی) را پیش بینی می کنند، علاوه براین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیر سلامت عمومی 69 درصد، متغیر خودکارآمدی 4 درصد و متغیر حمایت اجتماعی 3 درصد به صورت تفکیکی تغییرات متغیر ملاک را پیش بینی می کنند.
با گسترش شبکه های حمایت اجتماعی و آموزش مهارت های خودکارآمدی، می توان سلامت عمومی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری های قلبی عروقی را بهبود بخشید.