مقایسه میزان خستگی بر روی جهت های سه گانه تست Y در بسکتبالیست های دارای ناپایداری مچ پا

خستگی به عنوان یکی از عوامل اثرگذار منفی بر عملکرد ورزشی می باشد و می تواند زمینه ساز آسیب اسکلتی- عضلانی ورزشکاران باشد. هدف این تحقیق مقایسه میزان خستگی بر روی جهت های سه گانه تستY در بسکتبالیست های دارای ناپایداری مچ پا بود.
تحقیق حاضر پژوهشی کاربردی است و روش انجام تحقیق از نوع نیمه تجربی می باشد. آزمودنی های این تحقیق، 28 نفر بسکتبالیست بودند که به صورت انتخابی با توجه به پرسشنامه ناپایداری مچ پا [1]به دو گروه سالم (12مرد، میانگین وزن= 9/89 ± 73/66، میانگین قد=7/08 ± 183/25، میانگین سن=1/83 ±18/41) ودارای ناپایداری عملکردی مچ (16مرد، میانگین وزن=10/49±71/31، میانگین قد=9/16 ± 181/75، میانگین سن=1/70 ± 18/12) تقسیم شدند.
از پروتکل خستگی ویژه بسکتبال[2] برای اعمال خستگی و برای کمیت سازی کنترل قامت از تست Y استفاده شد. برای اطمینان از حصول خستگی آزمودنی ها از مقیاس بورگ[3] استفاده شد.
آزمون T همبسته در سطح معناداری 0/5 نشان داد که کنترل قامت هر دو گروه بعد از اعمال خستگی دچار نقص شده است. همچنین آزمون آنووای یکطرفه و آزمون LSD نشان داد که در گروه دارای ناپایداری عملکردی مچ بین دو جهت قدامی و خلفی - داخلی و در گروه کنترل بین دو جهت قدامی و خلفی- خارجی تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج نشان داد که تاثیر خستگی در بازیکنان دارای ناپایداری عملکردی مچ پا در جهت خلفی-داخلی و در بازیکنان سالم در جهت خلفی- خارجی نمایان تر بوده است.