بررسی جابه جایی نسبی طبقات در قابهای فولادی با تغییر نوع مهاربندی همگرا در ارتفاع

امروزه مهمترین هدف در طراحی سازه ها، کنترل نیاز لرزه ای سازه در برابر نیروهای جانبی در سطح کلی (Global) و در سطح موضعی (Local) می باشد. دستورالعمل های FEMA 273 حداکثر نیازهای تغییر شکل را به سطوح عملکرد مرتبط می سازد در صورتی که چنین ضوابطی در مورد نیازهای تغییر شکل تجمعی موضعی اعضا وجود ندارد. از طرفی پارامتر نیاز تغییر شکل تجمعی معیاری را برای میزان خسارت ارایه کرده و می تواند تصویر متفاوتی را از پاسخ سازه نسبت به پاسخ های حاصل از حداکثر نیازهای تغییر شکل ارایه نماید. در این مطالعه، قاب های خمشی فولادی مهاربندی شده مورد تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی قرار گرفت و با تغییر نوع مهاربندی در ارتفاع این قاب ها، تراز مناسب جهت تغییر نوع مهاربندی (از مهار x به مهار v) پیشنهاد گردیده است. در انتها مشخص گردید که تغییر نوع مهاربندی در تراز مشخصی از سازه می تواند به کاهش نیازهای لرزه ای موضعی سازه ها منجر گردد به طوری که تغییر نوع مهاربندی در ارتفاع باعث جابه جا شدن محل ماکزیمم بیشینه نیاز دریفت طبقات و کاهش مقدار آن (حداکثر تا 90%) بوده است.