ارزیابی تاثیر محافظتی اتیل پیروات بر روند رشد جنین های حاصل از لقاح آزمایشگاهی (IVF) در موش های سوری درمان شده با سیکلوفسفامید

سیکلوفسفامید در کنار نقش درمانی دارای اثرات سرکوب سیستم ایمنی، القای استرس اکسیداتیو، تاثیر بر DNA سلول های جنسی و کاهش قدرت باروری است. در این پژوهش نقش محافظتی اتیل پیروات بر روند رشد جنین های حاصل از لقاح آزمایشگاهی متعاقب شیمی درمانی با سیکلوفسفامید موردمطالعه قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی، 36 سر موش سوری ماده 8-6 هفت هایی به 3 گروه تقسیم و به مدت 21 روز تیمار شدند. به گروه کنترل، روزانه سرم فیزیولوژی (0.1 ml،ip/day)، به گروه کنترل شم، سیکلوفسفامید یک بار در هفته (15mg/kg،ip/week) و به گروه تجربی، سیکلوفسفامید به همان روش به همراه تزریق روزانه اتیل پیرواتmg/kg،IP)40) تجویز شد. پس از پایان دوره درمان، تحریک تخمک گذاری با استفاده ازPMSG و HCG انجام شد. از 6 سر موش سوری نر بالغ بارور جهت تهیه اسپرم نرمال استفاده شد. حیوانات پس از بیهوشی آسان کشی شدند و پس از استحصال تخمک و اسپرم های نرمال و انجام لقاح در محیط کشت HTF+4mgBSA، تخمک های لقاح یافته به مدت 120 ساعت انکوبه شدند و مراحل رشد جنینی در این مدت موردبررسی قرار گرفت. آنالیز آماری داده ها توسط نرم افزار Minitab و روش 2proportion انجام گرفت (p<0.05).
حیوانات در گروه کنترل شم کاهش معنی داری در تعداد اووسیت های مناسب، درصد لقاح و بلاستوسیست ها نشان دادند و تعداد جنین های متوقف شده به طور قابل توجه بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.05). برعکس، تجویز اتیل پیروات آسیب ایجادشده توسط سیکلوفسفامید را کاهش داد. حیوانات در گروه تجربی در تعداد اووسیت های مناسب، درصد لقاح و پیشرفت رشد جنینی افزایش نشان دادند (p<0.05).
تجویز اتیل پیروات به همراه شیمی درمانی با سیکلوفسفامید باعث بهبود روند رشد جنین های حاصل از لقاح آزمایشگاهی شد.