تاثیر حاد نانوذره دی اکسید تیتانیوم بر عملکرد و بافت کلیه

نانوذره دی اکسید تیتانیوم ممکن است برخی آسیب های احتمالی را برای محیط زیست و انسان ها ایجاد کند. در این تحقیق به بررسی تاثیر این نانوذره بر عملکرد کلیه و بافت آن پرداخته شده است.
این مطالعه بر روی 32 رت Wistar انجام شد. حیوانات به 4 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (به میزان 0/5 میلی لیتر سرم فیزیولوژی)، گروه های دوم، سوم و چهارم (0/5 میلی لیتر نانوذره دی اکسید تیتانیوم با غلظت ppm 10، 100 و 300) به روش درون صفاقی دریافت کردند (7 روز متوالی). روزهای اول، هفتم و چهاردهم بعد از تیمار خون گیری انجام شد. فاکتورهای بیوشیمیایی BUN، اسید اوریک و کراتینین اندازه گیری شد. بعد از 14 روز، بافت کلیه حیوانات جدا گردید.
نتایج بیوشیمیایی این تحقیق نشان داد که بین گروه تیمار 2 با گروه کنترل اختلاف معنی دار در میزان کراتینین در هفته اول مشاهده شد و در بقیه گروه های تیمار، اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. میزان BUN،UA در تمام گروه های تیمار، هیچ گونه اختلاف معنی داری را با گروه کنترل نشان نمی دهند. نتایج هیستوپاتولوژیکی بافت کلیه: گروه تیمار 1: دفرمه شدن جسمک های کلیوی و متراکم شدن شبکه گلومرولی، گروه تیمار 2: تخریب کامل توبول های پروگزیمال - دیستال و جسمک های کلیوی - گروه تیمار 3: دفرمه شدن اندک جسمک های کلیوی و افزایش حجم لومن در توبول های پروگزیمال و دیستال.
نتایج نشان داد که گروه تیمار 2 نه تنها بر فاکتورهای کلیوی اثر گذاشته بود بلکه بافت کلیه را نیز به طور کامل تخریب نموده بود.