التهاب تحت بالینی نسج مورق در میش های وحشی اصفهان (Ovis orientalis isphahanica): مطالعه پاتولوژیک ماکروسکوپی و میکروسکوپی

گله شامل 23 میش و 2 قوچ به اسارت گرفته شده بود که به همراه بره های خود نگهداری می شدند. دام ها وحشی بوده و از زادگاه طبیعی خود (استان اصفهان) آورده شده بودند. دام ها در یک محوطه کوچک با کفی از جنس بتون نگهداری می شدند. جیره شامل یونجه، سیلوی ذرت و یک کنساتنره تجاری بود.
یافته های بالینی: کپسول شاخی انگشت رشد بیش از اندازه ای داشت و نشانه های التهاب تحت بالینی نسوج مورق همچون خونریزی کف و زرد شدگی نسوج شاخی قابل تائید بود. هر دو نشانه به شکل غیرقابل انتظاری میزان شیوعی برابر 9/73 درصد را از خود نشان دادند.
آزمایشات تشخیصی: نمونه های مورد مطالعه در طول معاینات انجام شده طی 4 ماه برروی یک گله میش وحشی بدست آمده بودند و از نظر بالینی و پاتولوژی مورد ارزیابی قرار گرفتند. هیپرپلازی اپیدرمی پزودوکارسینوماتوزی که با تزاید بیش از اندازه سلول های اپیتلیالی با ساختارهای مارپیچی فاقد الگوی خاص مانند دیس کراتوزیس یا شاخی شدن مرکزی مشخص می شود، مشاهده شد.
ارزیابی نهایی: یافته های این مطالعه با نتایج سایر تحقیقات که التهاب تحت بالینی نسج مورق را بیماری چند عاملی دانسته و با عواملی همچون تغذیه و مدیریت که در تقابل با یکدیگر هستند، همسو است. مدیریت جیره، طراحی مناسب محل نگهداری و سم چینی منظم به نظر می رسد در پیشگیری از التهاب نسج مورق که عاملی مستعدکننده در بروز ضایعات شدیدتر در سم است، موثر باشد.