نگرشی بر رویکردها، ابعاد و اهداف توانمندسازی

در فرهنگ لغات وبستر((توانمندسازی)) به سه جزء تقسیم شده است که در اول اسم به معنی قرار دادن در داخل،عازم کاری شدن،رفتن در داخل و ((توان)) به افراد اجازه می دهد که دیگران را قانع کنند تا فعالیتها و یا موارد بحث را طبق انتظار تغییر دهند و به دارنده قدرت فرصت می دهد تا دیگران را قبل از درگیر شدن به عواقب یا جریان عمل آگاه کرده یا باز داردو موقعیت یاوضعیت ناشی ازیک عمل مثل شروع کردن،تکامل دادن،گسترش دادن وتوانمند کردن است (ریسنت،1992). توانمندسازی فرآیند توسعه است،که باعث افزایش توان کارکنان برای حل مشکل و ارتقای بینش سیاسی و اجتماعی کارکنان شده تا آن را قادر سازد عوامل محیطی را شناسایی وتحت کنترل خود گیرند (آقایار، 1382). درفرآیند توانمندسازی سعی برآن است تا محیطی ایجاد شود که تک تک افراد برای قبول مسئولیت در زمینه رشد و توسعه،توانایی،اعتماد به نفس،تعهد و آزادی عمل داشته باشند.باید توجه داشت توانمندی چیزی نیست که مدیران و رهبران به افراد اعطاء کنند،بلکه ایجاد شرایطی است که در آن افراد به قله توانایی های بالقوه خود صعود کرده و به نافع ترین وجه ممکن تصمیم گیری و اقدام نمایند(لامعی،1382).توانمندسازی افراد به معنی تشویق آنان برای مشارکت بیشتر در تصمیم گیری هایی است که برفعالیتهای آنها موثر است.یعنی این که فرصتهایی برای افراد فراهم شود تا نشان دهند که می توانند ایده های خوبی آفریده و آنها را به عمل تبدیل کنند(اسمیت،1381). به عبارتی دیگر توانمندسازی موانع رشد،ترغیب خطرپذیری،خلاقیت و نوآوری و قدرساختن افراد به حل مشکل،افزایش مسئولیت و از بین بردن ترس است.به طور خلاصه توانمندسازی،خاتمه دادن به هر چیزیست که موجب توقف رشد،آزادی عمل،اعتماد به نفس،مشارکت و همکاری افراد می شود(عقلمند واکبری،1382).توانمندسازی،یعنی اینکه کارکنان بتوانند به خوبی وظایفشان را درک کنند،پیش از آنکه به آنان بگویید چه کار می کنند(جعفرقاسمی،1382).