مقایسه اثرات بی دردی پاراستامول وریدی با مپریدین وریدیدر کنترل درد پس از عمل جراحی هرنی اینگوینال

 کودکان در بیان درد قاصرند و باید به درد ناشی از عمل آنها توجه شود. برای پرهیز از عوارض مخدری و داروهای ضد التهابی غیر استروییدی بر آن شدیم تا به مقایسه استامینوفن وریدی با مپریدین وریدی برای کنترل درد پس از عمل هرنیورافی در کودکان بپردازیم. هدف این مطالعه بررسی مقایسه‌ای میزان کاهش درد به وسیله دو روش بی‌دردی با پاراستامول و مپریدین وریدی است.

مواد و روش‌ها:

هشتاد نفر کودک تحت عمل هرنیورافی یک‌طرفه به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به یک گروه استامینوفن وریدی با دوز 15 میلی‌گرم / کیلوگرم، و به گروه دیگر مپریدین وریدی با دوز 1 میلی‌گرم / کیلوگرم بلافاصله پس از القاء بیهوشی تجویز شد و نتایج بی‌دردی با معیار OPS در ریکاوری و تا 6 ساعت پس از حضور در بخش سنجیده شد. درمان درد با مورفین اضافی صورت گرفت و میزان درد و مخدر مصرفی کلی در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند.

 میانگین سنی و نسبت جمعیتی در بین دو گروه از نظر آماری تفاوت نداشت (8/4±1/3 سال در گروه استامینوفن و 6/4±9/2 سال در گروه مپریدین و 85/0p=، نسبت دختر به پسر در هر دو گروه 5/42 به 5/57 درصد). میانگین درد در ریکاوری و ساعت اول حضور در بخش در دو گروه تفاوت آماری نداشت. در دومین تا ششمین ساعت حضور در بخش، میزان درد در گروه مپریدین کمتر از گروه استامینوفن بود. بعد از عمل، تعداد کودکانی که از دومین ساعت حضور در بخش به بعد به علت درد، مورفین دریافت داشته و از مطالعه خارج شدند در گروه استامینوفن بیشتر از گروه مپریدین بود (در دومین تا ششمین ساعت حضور در بخش به ترتیب 10، 3، 9، 15 و 3 کودک در گروه استامینوفن، مورفین گرفته و از مطالعه خارج شدند در حالی که 7 کودک در ششمین ساعت حضور در بخش از گروه مپریدین خارج شدند).

نتیجه‌گیری:

 در این مطالعه نشان داده شد که داروی مپریدین وریدی در کودکانی که تحت جراحی هرنیورافی یک‌طرفه قرار می‌گیرند کاهش درد مناسب‌تری نسبت به پاراستامول وریدی داشته است.