اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح ابستاتین پلاسما در موش های صحرایی نر

ابستاتین، نوعی پپتید مترشحه از معده است و نقش مهمی در تعادل انرژی، کنترل وزن و دریافت غذا ایفا می کند. هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح استراحتی ابستاتین پلاسما در موش های صحرایی نر نژاد ویستار است.

برای این منظور 30 سر موش نر 8 هفته ای نژاد ویستار با میانگین وزن 10±180 گرم خریداری شد و به طور تصادفی در سه گروه (کنترل، شم و تمرین 90 دقیقه) بعد از 4 هفته قرار گرفتند. گروه تمرینی 5 روز در هفته، برای 8 هفته با سرعت 20 متر بر ثانیه دویدند. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 4 ساعت ناشتایی، موش ها بیهوش شدند و نمونه گیری انجام گردید و سطوح پلاسمایی ابستاتین، گلوکز و غلظت گلیکوژن و ATP کبد اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که سطوح استراحتی ابستاتین پلاسمایی در گروه شم در مقایسه با گروه های کنترل و تمرین به طور معناداری بالاتر است (05/0< P). تغییر معناداری در سطوح گلوکز پلاسمایی و گلیکوژن و ATP بافت کبدی دیده نشد.

نتیجه این تحقیق از نقش ابستاتین در تعادل و هموستاز انرژی حمایت می کند. به طوری که احتمالا تمرین باعث کاهش سطح ذخایر انرژی بافت کبد می شود و در پاسخ به کمبود انرژی، ترشح ابستاتین افزایش می یابد و منابع از دست رفته انرژی را تامین و تعادل انرژی را مجددا برقرار می نماید. بنابراین به نظر می رسد مدت تمرین یکی از پارامتر های مهم در افزایش مقدار ابستاتین در پاسخ به تمرین ورزشی باشد.