ارزیابی کیفیت محیط زندگی در روستا - شهرها از دیدگاه ساکنین براساس تکنیک های مبتنی بر منطق فازی؛ مطالعه موردی: روستا - شهر اصلاندوز

مقاله حاضر با هدف بررسی متغیرهای موثر بر رضایت مندی ساکنین از کیفیت محیط زندگی در نواحی روستایی از دیدگاه ساکنین آن با نمونه موردی دهستان اصلاندوز، به دنبال تبیین علمی تر و نگاه کارشناسانه تر بر عوامل کیفیت محیط می باشد. بر این اساس با توجه به مطالعه ادبیات نظری مربوط به کیفیت محیط، چارچوب مفهومی متشکل از عوامل شانزده گانه، برای بررسی تدوین و مبانی تحقیق و تحلیل قرار گرفته است. نوع پژوهش، از نظر هدف کاربردی و توسعه ای، از لحاظ روش انجام تحقیق، «توصیفی- تحلیلی» می باشد. ویژگی های سن، جنس، سطح تحصیلات، رضایت اقتصادی و وضعیت تاهل به عنوان ویژگی های فردی و مستقل در این راستا شناسایی شده اند، تا تاثیرشان بر رضایتمندی از کیفیت محیط زندگی و هریک از عوامل شانزده گانه آن به عنوان متغیرهای وابسته مورد تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن فرضیه حداکثر ناهمگنی، برای محدوده مورد نظر 384 نفر محاسبه شد. به منظور تحلیل داده ها و در تکمیل تحلیل ها از روش های چند معیاره فازی و تحلیل خوشه ایبهره گرفته شد. در مجموع امتیاز نهایی سطح رضایت ساکنین نواحی روستایی از محیط سکونتی خود با استفاده از روش تحلیل خوشه ایدر سه سطح (رضایت قابل قبول، رضایت متوسط و رضایت پایین) تشخیص داده شد. نواحی روستایی قره قباق، کمپ و تربت کندی، اعضای سطح رضایتی بالا را شکل می دهد. سطح دوم رضایت از محیط های ایجاد شده روستایی، به عنوان رضایت متوسط شناسایی شده است که روستاهای ایدیر، محبوب کندی، نورمحمدکندی و گدایلو در این گروه عضویت دارند. پایین ترین سطح رضایت شهروندان از کیفیت محیط ایجاد شده، در روستاهای پلنگلو و آق قباق شناسایی شده است که سطح رضایت پایین تر از حد متوسط را نشان می دهد.