تحولات معنای توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران: از طرد توسعه تا معنابخشی های متفاوت به آن

مقاله حاضر تلاش می کند سیر تحول در معنا و مفهوم توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران را بررسی نماید. در این مقاله از نظریه گفتمان لاکلا و موفه و از تحلیل گفتمان به عنوان روش تحقیق استفاده شده است. این پژوهش جریان کشمکش بر سر تثبیت معنای توسعه را تحلیل نموده است. تحلیل گفتمان های توسعه پس از انقلاب نشان می دهد که هر گفتمان توسعه از مفصل بندی چند دال شناور حول یک دال مرکزی تشکیل شده است. نگرش به توسعه در گفتمان های پس از انقلاب متنوع است و خصلتی کاملا تخاصم آمیز دارد. بنابراین خصلت انکارنشدنی معنا و مفهوم توسعه پس از انقلاب اسلامی، تخاصم آمیز بودن آن هاست، به طوری که منازعه عنصر تعیین کننده توسعه بوده است. منازعه میان گفتمان های توسعه پس از انقلاب اسلامی نشان می دهد که نمی توان اصول ناب و دقیقی برای توسعه ترسیم کرد که به زایش یک برداشت خاص از توسعه منجر شود. در قلمرو توسعه پس از انقلاب اسلامی، هویت مایی و آن هایی شکل گرفته است؛ مایی و آن هایی که کاملا خصلت طرد و کنار گذاری دارند