تاثیر ملاس بر میزان حذف فنل توسط راکتورهای بی هوازی در مقیاس آزمایشگاهی

فنل و مشتقات آن از جمله مواد سمی هستند که در اثر پیشرفت زندگی انسان و توسعه صنعتی ناشی از آن، به منابع مختلف محیطی راه پیدا کرده اند. هدف از این پژوهش، تاثیر ملاس بر میزان حذف فنل توسط راکتورهای بی هوازی در مقیاس آزمایشگاهی بود. در این پژوهش، از پنج راکتور بسته(5 ارلن مایر مجهز به سیستم کنترل نفوذ هوا و گاز) در مقیاس آزمایشگاهی استفاده شد. حجم راکتورها ثابت و حجم نهایی محتویات هر راکتور 550 میلی لیتر بود. در راکتورها، فنل با غلظت ثابت 100 میلی گرم در لیتر در مجاورت ملاس چغندر قند (ماده آلی قابل تجزیه زیستی به عنوان سابستریت کمکی) وCOD با غلظت های10000، 5000، 2000، 1000 و 500 میلی گرم در لیتر تحت شرایط بی هوازی مورد آزمایش قرار گرفت. برای هر غلظت از ماده آلی قابل تجزیه زیستی و فنل با غلظت ثابت، 5 زمان ماند (10، 20، 30، 40 و 50 روز) برای راکتورها در نظر گرفته شد. تمامی مراحل نمونه برداری و انجام آزمایش ها در این پژوهش مطابق با دستورالعمل های کتاب روش های استاندارد انجام شد. در هر پنج راکتور با گذشت زمان، غلظت اولیه فنل و CODکاهش پیوسته ای نشان داد، ولی برای هر زمان ماند مشخص با افزایش غلظت COD اولیه، میزان حذف آن کاهش یافت. افزایش غلظت COD اولیه تا یک محدوده مشخص با افزایش مواد آلی اکسیژن خواه همراه بود و بعد از این محدوده، از میزان حذف COD به آرامی کاسته شد. این پژوهش نشان داد میزان حذف فنل نیز با افزایش زمان ماند افزایش دارد، ولی با افزایش غلظت ماده قابل تجزیه زیستی متناسب نیست. پس از گذشت 50 روز در مجاورت 1000 میلی گرم در لیتر سابستریت کمکی، میزان حذف فنل در راکتورها به 62/98 درصد رسید. نتیجه بررسی نشان داد که بالاترین میزان حذف فنل در راکتورها در زمان ماند 50 روز و در غلظت های 1000 تا 2000 میلی گرم در لیتر COD قابل تجزیه زیستی، رخ می دهد.