اثر تک دوز دیازینون روی پارامترهای بیوشیمیایی بافت بیضه رت بالغ و اثر حفاظتی ویتامین E

دیارینون یک حشره کش ارگانوفسفره است که بطور وسیعی برای کنترل آفات کشاورزی در سراسر جهان استفاده می شوند. دیازینون از طریق مهار فعالیت استیل کولین استراز و القاء استرس اکسیداتیو روی ارگان های هدف از قبیل سیستم تولیدمثلی اثر می گذارد. ویتامین E یک آنتی اکسیدان قوی است که رادیکال های آزاد را مهار می کند و ممکن است بطور موثری پراکسیداسیون لیپیدی را در سیستم های بیولوژیکی کاهش دهد.

در مطالعه حاضر، سعی شده است تا اثرات دیازینون برروی سطوح مالون دی الدیید و گلوتاتیون در بافت بیضه رت سنجیده شود و تاثیر محافظت کنندگی ویتامینE در این خصوص نیز مورد بررسی قرار گیرد.

دراین مطالعه تجربی، تعداد 30 سر رت نر بالغ نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم به پنج گروه6 تایی شامل: گروه کنترل (هیچ ماده ای دریافت نکرد) ،گروه شم (دریافت روغن زیتون خالص)، گروه تجربی 1 (دریافت دیازینون mg/kg60)، تجربی 2 (دریافت ویتامین E با دوز mg/kg 200) و تجربی 3 (دریافت دیازینون و ویتامین E با همان دوزها) تقسیم شدند. همه گروه ها بعد از 6 هفته کشته شدند و بیضه راست برای ارزیابی سطوح مالون دی آلدیید (MDA) و گلوتاتیون (GSH) استفاده شد. مقدار مالون دی آلدیید توسط روش اسید تیوباربیتوریک مشخص شد و پروتکل recycling DTNB نیز برای سنجش GSH مورد استفاده قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS آنالیز شد.

نتایج نشان دادند که دیازینون، سبب افزایش میزان (MDA (0/001>p و کاهش سطح (GSH (0/001>p در مقایسه با گروه کنترل شد و مصرف توام دیازینون به همراه ویتامین E سبب کاهش سطح MDA (0/001>p و افزایش سطوح (GSH (0/001=p شد.

دیازینون سبب بروز پراکسیداسیون لیپیدی در بیضه رت شد. ویتامین E به وسیله فعالیت آنتی اکسیدانی خود قادر بود سبب بهبود در تغییرات سمی ایجاد شده توسط دیازینون گردد.