تحقق جامعه عزت مدار؛ تجلی نظام تربیت کریمانه

شکوه تمدن اسلامی در گرو احساس کرامت نفس و عزت فرد در جامعه است که در پرتو توانمندی ها، داشته ها و ارزش های اسلامی تجلی می یابد. رشد و تثبیت این باور، حاصل عملکرد تعلیم و تربیت در این عرصه و جایگاه آن در برنامه های تربیتی است. پژوهش پیش رو با رویکرد کیفی و روش پژوهش استنتاجی (الگوی بازسازی فرانکنا) به این راهبرد تربیتی و ساختار آن در آموزه های دینی پرداخته است. بر این پایه، ضمن بررسی مفهوم کرامت و جایگاه و ضرورت آن در انسان شناسی اسلامی، نخست به تبیین پیامدهای کرامت نفس به عنوان یک روش تربیتی پرداخته و سپس شیوه های ظهور و تقویت آن در نظام تربیتی اجتماعی را بیان کرده است. نتایج پژوهش نشان می دهد تربیت کریمانه، شیوه خاص ارتباطی بین مربی و متربی در انسان شناسی اسلامی است و در نظام های حقوقی، اخلاقی و اجتماعی نیز از عوامل مهم و موثر قلمداد می گردد. ضرورت انجام رسالت تعلیم و تربیت در نظام اجتماعی از یک سو و تمایل ذاتی و فطری به کسب کرامت و احساس ارزشمندی افراد از سوی دیگر، تعلیم و تربیت را به این روش تربیتی خاص سوق می دهد؛ روشی که می تواند روح عزت مندی را در متربی بیدار و استمرار آن را تضمین کند.