اثربخشی نقاشی درمانی در کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی نقاشی درمانی در کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک انجام گرفت.
طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بود. نمونه آماری شامل 30 کودک مبتلا به اختلال سلوک بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین کلیه دانش آموزان 12-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک که در سال تحصیلی 93-1392 در شهر پارس آباد مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شدند. سپس نمونه ها با روش تصادفی ساده به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمون هوشی ریون، پرسشنامه علایم مرضی کودکان و آزمون پرخاشگری آیزنک، ابزارهای مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات بودند. گروه آزمایشی طی 12 جلسه تحت نقاشی درمانی قرار گرفتند و هر جلسه 40 دقیقه به طول می انجامید. جهت تحلیل داده ها، از آزمون آماری تحلیل کوواریانس یک راهه و آزمون t استفاده شد.
نتایج آزمون t نشان داد که از لحاظ میزان پرخاشگری بین دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد. تحلیل کواریانس نیز نشان داد که نمرات پرخاشگری در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و مرحله پیگیری نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری کاهش یافته است (0/05>P).
روش نقاشی درمانی، روش موثری در کاهش سطح پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک می باشد.