نسبت تالیفات بلاغی شرف الدین رامی با اشعار سبک عراقی

وقتی از بلاغت در سده هشتم هجری و هم زمان با دوره رواج سبک عراقی در شعر پارسی سخن به میان می آید توجه به شرف الدین رامی و تالیفات بلاغی وی ناگزیر است. از رامی سه اثر در بلاغت بر جای مانده است: تحفه الفقیر یا بدایع الصنایع، حقایق الحدایق، و انیس العشاق. مشخصه کلی این آثار، مانند دیگر آثار بلاغی سده های هفتم تا نهم هجری، عمدتا، تقلید ها و تحریر هایی است از کتاب های بلاغی پیشین، یعنی آثار رادویانی، وطواط، و شمس قیس رازی.
به موازات توجه به سیر تاریخی تحولات بلاغی، تحلیل نوآوری های بلاغیون در هر دوره در ارتباط با تحولات زیبایی شناسی شعر آن دوره ضروری و نمایانگر میزان توانایی نظریات نوظهور بلاغی در نقد زیبایی شناسیک شعر پارسی است.
آیا آرای مطرح شده در آثار بلاغی شرف الدین رامی منطبق با تحولات شعر سبک عراقی است؟ برای پاسخ به این سوال، آثار بلاغی رامی تحلیل شده و، در ضمن آن، به میزان نسبت نظریات بلاغی مطرح شده در آن ها با شعر سبک عراقی پرداخته شده است.