پیشگیری از سقوط و آسیب های ناشی از آن در سالمندان ساکن منزل

سقوط و آسیب های ناشی از آن، از مشکلات شایع سلامت سالمندان است که باعث ناتوانی و نقص عملکرد طولانی، افزایش مرگ ومیر و تحمیل هزینه به فرد و جامعه می شود. با افزایش تعداد سالمندان در کشورهای مختلف، سقوط و صدمات ناشی از آن نیز افزایش یافته است. با توجه به اختلاف نظرهای متعدد در مورد اثربخشی انواع مداخلات در منابع مختلف، هدف این مقاله به روزرسانی شواهد مربوط به اثربخشی روش های پیشگیری از سقوط در سالمندان ساکن منزل است.
در این مطالعه مرور روایتی، مطالعات کارآزمایی و مروری انجام شده از سال 2000 تا پایان 2013، با واژه های کلیدیfalls، elderly وprevention یا مترادف آن ها با استفاده از ترکیب گرهای AND و OR از منابع الکترونیک موجود مانند PubMed و Cochran استخراج گردید. اعتبار مقالات با استفاده از چک لیست های consort و PRISMA بررسی شد و سپس اطلاعات مربوط به اثربخشی مداخلات از مطالعات معتبر استخراج شد.
مطالعات اثربخشی مداخلات پیشگیری از سقوط در دو گروه مداخلات تک عاملی و چند عاملی طبقه بندی می شوند. ورزش منظم گروهی و انفرادی، ارزیابی و تعدیل محیط منزل، مکمل درمانی کلسیم و ویتامین D، قطع داروهای روان گردان، جراحی کاتاراکت، استفاده از محافظ های مفصل ران یا محافظ های سایر نقاط بدن، گذاشتن پیس میکر قلبی و برنامه های پیشگیری چند عاملی که همزمان بر روی چندین عامل خطر تمرکز می کنند از رایج ترین مداخلات هستند.
ورزش گروهی و انفرادی و ارزیابی و تعدیل عوامل خطر منزل در افراد با ریسک بالا، میزان و خطر سقوط را کاهش می دهد. جراحی کاتاراکت برای چشم اول، گذاشتن پیس میکر و مداخلات چند عاملی، میزان سقوط و ورزش Tai chi خطر سقوط را کاهش می دهد. مصرف ویتامین D در افراد با کمبود ویتامین، محافظ های مفصل هیپ در افراد پرخطر و اصلاح کفش ها در شرایط زمستانی بر کاهش سقوط اثر دارد. مداخلات آموزشی، قطع داروهای روان گردان، درمان مایعات و الکترولیت ها، اصلاح دید با عینک و مداخلات روانشناسی اثربخش نبوده است.