شیوع ناامنی غذایی در خانوارهای روستایی شهرستان اراک و ارتباط برخی عوامل اقتصادی- اجتماعی و جمعیتی با آن در سال 93-1392

شیوع ناامنی غذایی در نقاط مختلف جهان دارای الگوی متفاوتی است. شناخت شیوع ناامنی غذایی و عوامل مختلف مرتبط با آن می تواند در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های مناسب در جهت کاهش یا کنترل میزان شیوع آن موثر باشد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع ناامنی غذایی و ارتباط برخی عوامل اقتصادی-اجتماعی و جمعیتی با آن در خانوارهای روستایی شهرستان اراک انجام شد.
این مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی روی 373 خانوار روستایی شهرستان اراک که به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند، انجام گردید. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه امنیت غذایی USDA و فرم اطلاعات دموگرافیک و دارایی های خانوار بود. برای تعیین وضعیت اقتصادی خانوارها از مدل تحلیل مولفه های اصلی استفاده شد. کلیه تجزیه و تحلیل های آماری، با استفاده از نرم افزارهای SPSS 20 و STATA نسخه 11 انجام گرفت.
شیوع ناامنی غذایی بدون گرسنگی، با گرسنگی متوسط و با گرسنگی شدید به ترتیب، 50/4%، 24/4% و 1/6% بود. متغیرهای جنس سرپرست، سن سرپرست، تحصیلات والدین، تعداد فرزندان، درآمد و وضعیت اقتصادی خانوارها ارتباط معنی داری با ناامنی غذایی نشان داد (05/0>P). با کنترل اثر سایر عوامل، فقط وضعیت اقتصادی خانوار به طور معنی داری پیشگویی کننده وضعیت امنیت غذایی خانوار بود به طوری که در خانوارهای با وضعیت اقتصادی پایین در مقایسه با خانوارهای با وضعیت اقتصادی بالا، نسبت شانس و فاصله اطمینان 95% ناامنی غذایی برابر 3/68 (8/98 – 1/51) بود.
شیوع ناامنی غذایی در مناطق مورد بررسی بالا بود و با در نظر گرفتن عوامل مرتبط، توجه ارگان ها و مسئولان زیربط جهت حمایت تغذیه ای در مناطق روستایی به ویژه گروه های آسیب پذیر و محروم در مقایسه با مناطق شهری احساس می شود.