سینمای ایران، مخاطب و نیازهای فردی و اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه ی نیازهای فردی و اجتماعی مخاطب سینمای ایران با میزان استفاده ی او از این سینما انجام شده است. روش این پژوهش پیمایش بوده است که سعی دارد بر اساس نظریه ها و مفاهیم مرتبط با مخاطبفعال و استفاده و رضامندی، به این سوال اساسی پاسخ دهد که چه رابطه ای بین استفاده از سینما برای رفع نیازهای فردی و اجتماعی و میزان استفاده از سینما وجود دارد؟ جامعه آماری مخاطبان سینما در شهر تهران در سال 1390 هستند و تعداد 400 نفر حجم نمونه را تشکیل می دهند. نتایج حاصله حکایت از این دارد که مخاطبان از آن رو که پاسخ نیازهای فردی و اجتماعیش را در سینمای ایران نیافته است این سینما برای رفع این نیازها استفاده ی اندکی می کند به جز در مواردی که استفادهی ایشان از سینما نه محتوایی که فراگردی بوده است و نهایت این که وضعیت مخاطب سینمای ایران بیشتر رویگردانی است تا استفاده.