بررسی نقش رسانه های مجازی در مشارکت سیاسی: مورد مطالعه شهروندان تهران

انقلاب ارتباطات و محصول آن یعنی رسانه مجازی در حال ایجاد تغییرات وسیعی در ماهیت، اشکال و ساختارهای قدرت در جوامع مختلف است موضوعی که پژوهشگران را به پرسش درباره میزان و چگونگی این تغییرات و تاثیرات آن بر زندگی سیاسی جوامع و رابطه بین دولت ها و شهروندان واداشته است. هدف اصلی از این پژوهش دستیابی به میزان تاثیر رسانه های گروهی (رسانه مجازی) در مشارکت سیاسی شهروندان تهرانی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. در روش اسنادی با کمک نظریه حوزه عمومی هابرماس به تبیین و توضیح علمی ارتباطات مجازی و بویژه اینترنتی و ابعاد و آثار سیاسی آن ها در میزان مشارکت سیاسی پرداخته شده است و در روش پیمایشی با بهره گیری از تکنیک پرسشنامه دیدگاه های 500 نفر از شهروندان تهرانی اخذ، داده ها استخراج و اطلاعات در سطوح آمار های توصیفی و استنباطی و از طریق آزمون های ضریب همبستگی وآزمون f مورد مداقه قرار گرفته است. آزمون فرضیه ها نشان می دهد که با سطح اطمینان 95 درصد، بین متغیر مستقل پژوهش (نقش و آثار رسانه مجازی) با شاخص هایی از قبیل «میزان دسترسی به اینترنت»، «میزان کامل تر بودن اخبار سیاسی در وبلاگ ها ویا سایت های خبری»، «میزان استفاده از رسانه مجازی برای کسب اخبار سیاسی»، «متغیرهای جمعیتی» و «میزان دسترسی به سایت های خبری سیاسی با استفاده از فیلترشکن برای کسب خبر» و متغیر وابسته پژوهش (میزان مشارکت سیاسی شهروندان) ارتباط معنی داری وجود دارد.