ارتقای نقش زنان در عملیات پاسداری از صلح در عرصه روابط بین الملل

دو دهه ی گذشته شاهد تغییرات و تحولات گسترده در ماهیت و طبیعت تنش ها در عرصه ی بین الملل بوده است. در نتیجه، حوزه ی عملیات پاسداری از صلح و توسعه به طور قابل ملاحظه گسترش یافته است. اکنون تعهدات انواع گسترده ای از مسئولیت ها، نظیر ارتقاء وضعیت امنیت انسانی، پشتیبانی از هماهنگی های مربوط به توزیع قدرت، و تامین حق انتخابات، تقویت حاکمیت قانون، نظارت بر احترام و تکریم حقوق بشر و ارتقاء توسعه ی اقتصادی و اجتماعی را پوشش می دهند. روشن است که زنان، مردان، پسران و دختران، قبل، بعد و در طول تنش ها و بحرانها، خشونت را به طور متفاوت تجربه می کنند و آسیب پذیری ها، ناامنی ها و ساز و کارهای تعامل متفاوت و گوناگونی را به دست می آورند. به علاوه، این تنش ها بر روابط و نقش های جنسیتی تاثیرگزار هستند، زیرا مردم اغلب مجبور هستند نقش هایی را ایفا کنند که در زمان صلح ممکن نیست به عهده گیرند.
می توان گفت که نظام تعهدات پایدار دموکراتیک و روند توسعه ی صلح بیش از پیش در عرصه ی روابط بین الملل پیچیده شده است. این مسئله همواره مورد تایید بوده است و بنابر این اتخاذ یک رویکرد جنسیتی نسبت به توسعه ی صلح برای ایجاد عکس العمل کافی نسبت به تامین نیازهای زنان، مردان، پسران و دخترانی که به طور متفاوت تحت تاثیر تنش های حاصل از تناازعات و خشونت ها قرار گرفته اند امری حیاتی به نظر می رسد. یکپارچه سازی جنسیتی در موضوع توسعه ی صلح پایدار دو رویکرد متفاوت را تاکنون داشته است: قرار دادن زنان در اتخاذ اختیارات، خط مشی ها و اقدامات توسعه ی صلح و افزایش تعداد زنان شاغل در عملیات پاسداری از صلح. در سال 2008، فقط دو درصد از پرسنل نظامی در نیروهای حافظ صلح سازمان ملل را زنان تشکیل می دادند. هدف از این مقاله ارتقاء درک و فهم بهتر چالش هایی است که در نحوه ی تحقق اهداف دستیابی به یک تعادل جنسیتی در توسعه ی صلح، و عملیات پاسداری از صلح، ارتقای روند استخدام زنان، تاثیر نیروهای زن در حفظ و پاسداری از صلح، و آموزش و فعالیت های ظرفیت سازی مربوط به آنان وجود دارد.