مقایسه اثر درمانی داکسی سیکلین، آزیترومایسین و کلاریترومایسین بر بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن باکتریال

سینوزیت مزمن یکی از شایعترین علل مراجعه بیماران به پزشک می باشدو ناراحتی طولانی مدت را برای افراد به دنبال دارد. ارگانیسم های باکتریال شایع شامل: استرپتوکوک پنومونیه، هموفیلوس آنفلوآنزا، موراکسلا کاتارالیس و استافیلوکوکوس طلایی است و ایجاد بیوفیلم و سوپرآنتی ژن توسط بعضی از باکتری های فوق نیز مد نظر است. این مطالعه با هدف مقایسه اثر درمانی داکسی سیکلین و آزیترومایسین و کلاریترومایسین در درمان رینوسینوزیت مزمن باکتریال انجام شده است.
در این کارآزمایی بالینی که در سال 1391-1392 در بیمارستان های شهید رجایی تنکابن و امام سجاد رامسر انجام شد، 55 بیمار با میانگین سنی 36 سال که مبتلا به رینوسینوزیت مزمن باکتریال ثابت شده از نظر بالینی و سی تی اسکن بودند، در سه گروه تحت درمان با کپسول داکسی سیکلین (mg100 دو بار در روز)، قرص آزیترومایسین(mg/kg8 دو بار در روز) و قرص کلاریترومایسینmg) 500 دو بار در روز) قرار گرفتند. بیماران توسط علائم و نشانه های بالینی و تصویربرداری پیگیری شدند. اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمونهای کای اسکویر، آنوا و تی تجزیه و تحلیل شد.
در پایان درمان، درصد موفقیت درمانی داکسی سیکلین نسبت به آزیترومایسین و کلاریترومایسین بالاتر بود (میزان بهبودی کامل علائم بالینی به ترتیب 73 % در برابر 57 و 40 % و میزان بهبودی کامل سی تی اسکن به ترتیب 70% در برابر 33 و 25 %).
نتایج مطالعه ی حاضر حاکی از آن است که داکسی سیکلین در درمان رینوسینوزیت مزمن از نظر پاسخ بالینی و بهبودی یافته های سی تی اسکن موثرتر از آزیترومایسین و کلاریترومایسین می باشد.