مقایسه کارآیی چند علف کش انتخابی برنج روی علف های هرز و عملکرد محصول در مازندران

این پژوهش برای ارزیابی کارآیی علف کش های انتخابی برنج در کنترل سوروف (Echinochloa crus–galli)، جگن گرزی دریایی (Scirpus maritimus)، بارهنگ آبی معمولی (Alisma plantago-aquatica) و همچنین عملکرد برنج رقم محلی طارم در سال زراعی 1388 در مزرعه موسسه تحقیقات برنج کشور در آمل اجرا شد. تیمار های این آزمایش شامل علف کش پنوکسولام در مقادیر 24، 30، 36، 42 و 48 گرم در هکتار، پیش- آمیخته آنیلوفوس + اتوکسی سولفورون به میزان 945 گرم در هکتار، آمیخته در مخزن بوتاکلر+بن سولفورون متیل به ترتیب به میزان 1800 و 45 گرم در هکتار، آمیخته در مخزن بوتاکلر+ سینوسولفورون به ترتیب به مقدار 900 و 20 گرم ماده موثره در هکتار، دو بار وجین دستی و شاهد بدون کنترل علف های هرز بودند. علف کش های مورد بررسی یک هفته پس از نشا به صورت قطره پاشی مصرف شدند. همه تیمارها به طور معنی داری تعداد و وزن خشک بوته های سوروف را کاهش دادند، ولی تاثیر پنوکسولام در تمام مقادیر مصرف بیش از بوتاکلر+بن سولفورون-متیل و آنیلوفوس + اتوکسی سولفورون ارزیابی شد. کمترین تعداد و وزن خشک بوته های جگن گرزی دریایی از کاربرد بوتاکلر+بن سولفورون-متیل به دست آمد که همچون تیمار وجین دستی، با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشت. پنوکسولام در مقادیر مصرف 24، 30، 36 و 42 گرم در هکتار، بر خلاف سایر تیمارها، در مقایسه با شاهد، تاثیر معنی داری روی کاهش وزن خشک جگن گرزی دریایی نشان نداد. همه تیمارها بارهنگ آبی را بطور کامل (100%) کنترل کردند. وزن خشک اندام هوایی و ریشه برنج در تمام تیمارهای علف کشی، در مقایسه با شاهد، افزایش معنی داری داشتند. همچنین، وزن عملکرد دانه برنج در کلیه تیمارها بطور معنی داری بیشتر از شاهد ارزیابی شد.