آزمون علیت تودا-یاماموتو میان کارآفرینی و نرخ بیکاری در بخش صنعت: مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان

کاهش نرخ بیکاری یکی از بارزترین اهداف برنامه ریزان و تصمیم گیران اقتصادی کشورها محسوب می شود و دستیابی به این مهم سرآغاز از میان بردن بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی خواهد بود. اخیرا از میان عوامل متعدد تاثیرگذار بر نرخ بیکاری کارآفرینی توجه اندیشمندان را به خود معطوف نموده است. ارتباط میان کارآفرینی و نرخ بیکاری برای بسیاری از محققان به معما تبدیل شده است. از یک منظر تصمیم به کارآفرینی واکنشی است نسبت به نرخ بیکاری یا چشم انداز نگران کننده اشتغال در آینده که اصطلاحا به آن اثر ناچاری گفته می شود. از نگاهی دیگر، کارآفرینان به دلیل خلق فرصت های شغلی جدید موجب کاهش نرخ بیکاری می شوند. نگاه نخست معتقد به ارتباط مثبت میان کارآفرینی و نرخ بیکاری می باشد و نگرش دوم به برقراری ارتباط منفی میان نرخ بیکاری و کارآفرینی معتقد است. مطالعه حاضر به بررسی و آزمون ارتباط میان کارآفرینی و نرخ بیکاری در استان سیستان و بلوچستان با استفاده از رویکرد تودا – یاماموتو بین سال های (1389-1377) می پردازد. نتایج حاصل از این مطالعه اثر شومپیتر (اثر کارآفرینی) را در استان سیستان و بلوچستان تایید می نماید، اما اثر ناچاری تایید نمی گردد. مشاهدات نشان دهنده رابطه علی یک طرفه از کارآفرینی به نرخ بیکاری در استان می باشند.