شناسایی حسگر مطلوب برای تشخیص آسیب در پایه های بتنی پلها با استفاده از روش های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری

روش های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری، روش هایی کاربردی اما ساده برای شناسایی آسیب در پایه های بتنی پلها هستند. در این روش ها برای اولین بار از توابع زمان- فرکانس مربعی برای شناسایی آسیب در پلها استفاده شده است. در روش های سیگنالی، تشخیص آسیب با پایش رفتار سازه امکان پذیر می شود و جهت اندازه گیری رفتار سازه از حسگرها استفاده می گردد. با توجه به تنوع حسگرها لازم است متناسب با روش بکار گرفته شده برای تشخیص آسیب، حسگر مورد استفاده برای اندازه گیری رفتار سازه تعیین شود و حساسیت روش تشخیص آسیب به نوع سیگنال های ثبت شده مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق الگوریتم نیروی محرک و تابع زمان- فرکانس برای شناسایی آسیب در پایه های بتنی پلها مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین حسگرهای جابجایی سنج، سرعت سنج و شتاب سنج برای شناسایی آسیب در پایه های بتنی پلها، با استفاده از روش های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری مورد ارزیابی قرارگرفته و در نهایت حسگر مطلوب شناسایی شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، مشخص شده که در صورت کاربرد سیگنال های پاسخ ثبت شده با حسگر جابجایی سنج در روش های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و یا تانسوری، در همه مواقع، پایه آسیب دیده به درستی شناسایی شده، لیکن با استفاده از سیگنال های ثبت شده با حسگر سرعت سنج و شتاب سنج به ترتیب در 88/9% و 94/4% محل آسیب به طور صحیح گزارش شده است. ضمنا تاثیر فاصله نصب حسگرها تا محل آسیب دیده و اثر آن در نتایج مورد مطالعه بررسی شده است. مطابق با نتایج محاسبه شده با کاهش فاصله نصب هریک از حسگرهای جابجایی سنج، سرعت سنج و یا شتاب سنج با محل آسیب، توانایی و دقت روش های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری در شناسایی پایه آسیب دیده افزایش می یابد.