دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران: مطالعه موردی(دوران صلح گرایی مردم سالار)

دیپلماسی اقتصادی در دوران پس از جنگ سرد و با گسترش فرایند جهانی شدن اقتصاد به عنوان یکی از ابزارهای نوین سیاست خارجی مورد توجه قرار گرفته است.امری که در برنامه های سوم و چهارم توسعه اقتصادی ایران نیز مد نظر بود. سوال پژوهش اینست که دیپلماسی اقتصادی از چه نقش و جایگاهی در سیاست خارجی دوران صلح گرایی مردم سالار برخوردار بوده است؟ فرضیه مقاله اینست که به رغم همسویی اولیه میان منطق های حاکم بر سیاست خارجی با منطق های درونی جهانی شدن، دیپلماسی اقتصادی متاثر از تداوم سه چالش؛ حاکمیت منطق توسعه سیاسی - فرهنگی، تداوم ناسازگاری عرصه داخل و عرصه بین الملل و افزایش نقش دولت در مقابل بخش خصوصی از نقش محوری برخوردار نبوده و به صورت مقطعی و واکنشی مورد توجه قرار گرفت. برای بررسی موضوع از روش توصیفی- تحلیلی با اتکاء به آمارهای اقتصادی بین المللی مرتبط با موضوع و همچنین مقایسه با کشورهای همطراز استفاده شده است.