تاثیر استفاده از میزوپروستول به صورت داخل واژنی بر روی میزان باروری بعد از روش تلقیح داخل رحمی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده کنترل دار

تلقیح داخل رحمی (IUI) یکی از مناسب ترین و به صرفه ترین روش های درمان ناباروری است.

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده از میزوپروستول به صورت داخل واژنی بر روی میزان باروری بعد از IUI می باشد.

در این مطالعه 210 نفر از زنان ناباوری که در طول سال 1391 برای انجام IUI به کلینیک درمان ناباروری بیمارستان الزهرا رشت مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده 200 میکروگرم میزوپروستول (105) و دارونما (105) به صورت داخل واژنی بعد از IUI تقسیم شدند. برای تشخیص بارداری از آزمایش βHCG بعد از گذشت دو هفته از انجام IUI استفاده شد، در صورت مثبت بودن تست βHCG در طی 2 تا 3 هفته بعد از سونوگرافی ترانس واژینال برای ارزیابی بارداری بالینی استفاده شد.

بارداری در 24 نفر یعنی 9/22% از زنان گروه دریافت کننده میزوپروستول و 27 نفر یعنی 7/25% از زنان در گروه دارونما تایید شده بود که این تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (748/0p=). در گروه میزوپروستول 3 نفر یعنی 9/2% زنان دچار تهوع و استفراغ شده بودند.

بر اساس نتایج این مطالعه استفاده از 200 میکروگرم میزوپروستول به صورت داخل واژنی بعد از IUI تاثیر معنی داری در میزان موفقیت بارداری ناشی از IUI ندارد.