مقایسه خشنودی بیماران از دو سبک ارتباطی پزشک - بیمار در روند رایزنی و درمان

سبک ارتباطی پزشک بیمار، یکی از متغیر های مهم کارساز بر روند درمان است. از دسته برآیند های مهم سبک های گوناگون ارتباط پزشک بیمار رضایت بیمار از درمان مشاوره و درمان است.
مقایسه ی دو سبک رابطه ی پزشک بیمار، یعنی فعال منفعل (پدرمابانه) و دوسویه مشارکت از نظر رضایت بیمار دو روش پیمایشی و مشاهده ای استفاده شده است. جامعه آماری شامل همه پزشکان و بیمارانی بود که در ماه های آذر و دی(1391) به مراکز درمانی برگزیده (شامل دو بیمارستان و بیست مطب خصوصی) شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. با روش نمونه گیری در دسترس، 40 پزشک و 200 بیمار انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها عبارت بود از مقیاس سبک های غیرکلامی رابطه پزشک بیمار (DPNCI) و مقیاس 18 ماده ای رضایت بیمار ((PSQ-18.
تفاوت معنی داری بین سبک های ارتباطی فعال منفعل (پدرمابانه) و دوسویه مشارکت از نظر میزان رضایت بیمار به طور کلی (05/0>P) و نیز مولفه های کیفیت امکانات (05/0>P)، رفتار بین فردی (01/0>P)، ارتباط (01/0>P) و زمان سپری شده (05/0>P) دیده شد. رگرسیون چندگانه رشته مراتبی نشان داد که سبک رابطه پزشک بیمار 6/52 درصد از متغیر رضایت بیماران را تبیین کرد.
سبک های ارتباط پزشک بیمار از جمله عوامل موثر بر رضایت بیماران است. سبک رابطه ی دوسویه مشارکت منجر به رضایت بالاتر بیماران در مقایسه با سبک رابطه فعال- منفعل (پدرمآبانه) شد. بنابراین، توجه به ایجاد و تقویت الگوی ارتباطی دوسویه مشارکت با هدف افزایش رضایت بیماران بایسته به نظر می رسد.