بررسی ایمنی زایی پروتئین نوترکیب (STxB) شیگلا دیسانتری تیپ 1 در موش سوری

شیگلوز عفونت حاد روده ای حاصل از شیگاتوکسین و توکسین های شبه شیگاست که توسط باکتری شیگلا و باکتری اشرشیا کلی انتروهموراژیک (EHEC) و اشرشیا انتروتوکسینوژنیک (ETEC) ایجادمی شود. این بیماری، میزان شیوع بالایی در جهان دارد و به عنوان یک عامل بیوتروریستی شناخته می شود. هدف از این مطالعه بررسی ایمنی زایی پروتئین نوترکیب STxB و نانوالیاف حاوی پروتئین STxB به صورت تجویز نازالی و تزریقی می باشد.
در این مطالعه تجربی، وکتور pET28a(+) دارای ژن stxB در اختیار قرارگرفت، این وکتور به درون باکتری DE3 E. Coli BL21 ترانسفورم شد. این باکتری روی محیط آنتی بیوتیک رشد داده شد و با روش PCR مستقیم، بیان پروتئین و ژل SDS-PAGE مورد تایید قرارگرفت. پروتئین نوترکیب توسط ستون نیکل تخلیص و توسط ژل SDS-PAGE و ایمنوبلاتینگ نیز تاییدشد. نانوالیاف کایتوسان حاوی پروتئین STxB توسط دستگاه الکتروریسی سنتز شد. تجویز نازالی و تزریقی پروتئین STxB و نانوالیاف حاوی پروتئین STxB در چهار نوبت متوالی به موش های سوری انجام و تیترآنتی بادی آنها بررسی شد.
با انجام آزمایش الایزا، افزایش تیتر آنتی بادی IgG علیه پروتئین STxB، درحالت تزریقی و نازالی مشاهده و درحالت نازالی برای نانوالیاف حاوی پروتئین STxB مشاهده نشد که ممکن است به علت عدم جذب آنتی ژن توسط سلول های اپیتلیالی بینی موش باشد. موش های ایمن شده توانستند تا پنج برابر LD50 شیگا توکسین E. coli O157:H7 را تحمل نمایند.
نتایج بدست آمده از این تحقیق بیانگر آن است که با تجویز نازالی و تزریقی پروتئین STxB موش های ایمن شده می توانند شیگا توکسین E. coli O157:H7 را تحمل نمایند.