تعارض ادله و نقش آن در تفسیر با تاکید بر دیدگاه علامه طباطبائی

«تعارض ادله» از مباحث مهم دانش اصول فقه است که چگونگی مواجهه با ادله گوناگون، به ویژه روش جمع میان ادله متنافی بدوی را ذکر می کند. این مبحث در تفسیر قرآن تاثیر زیادی دارد و علامه طباطبائی نیز از این مبحث در تفسیر قرآن بسیار استفاده کرده اند.
مقاله حاضر، موارد تاثیرگذاری مبحث «تعارض ادله» در تفسیر قرآن را تبیین کرده، برخی از مصادیق عینی و کاربردی آن در آیات قرآن، به ویژه در غیر آیات الاحکام همانند آیات اوصاف الهی، شفاعت، علم غیب، سنجش اعمال، توبه، بخشش گناهان، حبط اعمال و... را با تاکید بر دیدگاه علامه طباطبائی ذکر می کند. با این بحث، سازگاری آیات قرآن کریم با یکدیگر و نیز سازگاری برخی از روایات با آیات روشن شده، تعدادی از شبهات ناسازگاری پاسخ داده می شود.
در این نوشتار روشن می شود تعارض شروطی دارد که برخی از آنها در تفسیر نیز تاثیرگذار است. همچنین تعارض به دو قسم «غیرمستقر» و «مستقر» تقسیم می شود و در میان آیات، تنها تعارض غیرمستقر ممکن است. تعارض غیرمستقر مصادیق متعددی در تفسیر دارد.