اثر بلند مدت داروی دگزامتازون بر پارامترهای تولید مثلی در موش آزمایشگاهی نر

امروزه عوارض جانبی داروهای شیمیایی از جمله دگزامتازون به عنوان یکی از داروهای ضد التهاب استروئیدی بر سیستم های مختلف بدن و کاهش توان تولید مثلی و ناباروری مورد توجه است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر بلند مدت دگزامتازون بر سیستم تولید مثل در موش نر بود.
در این آزمایش تجربی، 75 سر موش نر بالغ به طور تصادفی به 5 گروه شامل؛ کنترل، دارونما و 3 گروه تیماری تقسیم شدند. گروه کنترل بدون تزریق و گروه دارونما تنها با نرمال سالین تزریق شدند و گروه های تیماری نیز دگزامتازون را با دوزهای 0/1، 0/5 و 1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی و یک روز در میان به مدت 20 روز دریافت نمودند. سنجش هورمون های تولید مثلی به وسیله روش الایزا انجام شد، بیضه ها برای انجام آزمایش های بافتی تشریح شدند. داده ها با آزمون آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.
میزان FSH در هر سه گروه تیمار با دگزامتازون افزایش معنی داری را نشان داد. LH در گروه 0/1 میلی گرم بر کیلوگرم کاهش، ولی در گروه 1 میلی گرم بر کیلوگرم افزایش معنی داری یافت. تستوسترون در دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت(0/05>p). وزن بیضه، میزان سلول زایای اسپرم، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرم اپیدیدیمی و باروری موش ها در تمامی گروه های تیماری به صورت معنی داری کاهش یافت(0/05>p).
داروی دگزامتازون دارای تاثیر منفی در تولید مثل است و می بایست در کاربرد این دارو در دوزها و زمان های مختلف، عوارض احتمالی آن را مد نظر قرار داد. واژه های کلیدی: