کنکاشی در فلسفه وجود گرایی در شعر جمیل صدقی زهاوی

جمیل صدقی زهاوی، شاعر کرد تبار عراقی است که یکی از ارکان نهضت ادبیات معاصر عرب به شمار می رود. زهاوی، پیش از هر چیز با اندیشه ها و دیدگاه های فلسفی اش شناخته می شود. این جستار نیز بر آن است تا با تحلیل و بررسی اشعار او به کشف ریشه های اگزیستانسیالیسم در شعرش بپردازد و همسویی و هم اندیشی او با فیلسوفان وجود گرای غربی را واکاوی کند و جنبه های اثر پذیری زهاوی را از دیدگاه های وجودی آنان بیان کند. بنابراین، نخست پیشگفتاری مختصر در مورد اگزیستانسیالیسم و تاریخچه آن ارائه شده و سپس با روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای به تحلیل اشعار زهاوی و بیاناثر پذیری اندیشه های او از فلاسفه وجودی می پردازیم. بر اساس نتایج این پژوهش، زهاوی، در اشعار خود از اندیشه ها و نظریات فلاسفه وجودگرای غربی تاثیر پذیرفته است. این اثرپذیری از هر دو گروه ملحد و معتقد فیلسوفان وجود گرا صورت پذیرفته است و بازتاب این اثر پذیری از فیلسوفان ملحد به ویژه سارتر را می توان در عقاید زهاوی در موضوعاتی همچون تقدم وجود، وجود و عدم، دگرگونی و عدم ثبات وجود انسان، مرگ انسان، ادبیات و تعهد، به وضوح یافت. همچنین وی در موضوعاتی همچون سقوط و تعالی انسان، پرسش از خدا، سرنوشت انسان، از فیلسوفان وجود گرای معتقد و مومن تاثیر پذیرفته است. از دیگر نتایج می توان به دیدگاه اگزیستانسیالیستی او به زن اشاره کرد که زن را برابر با مرد می داند. وی به فلسفه وجودی ملاصدرا و مبحث تشکیک وجود نیز توجه داشته است.