مردم سالاری از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

ر میان نظریات سیاسی مدعی انسان مداری، اسلام و به ویژه قرآن و نهج البلاغه نشان دهنده نظام سیاسی ای است که انصافا مبتنی بر مردم سالاری و موجب هدایت فرد و جامعه به سوی سعادت دنیوی و اخروی می باشد. اصولا انسان موجودی شریف و دارای فضیلت و کرامت بوده و از جایگاهی رفیع و منیع برخوردار است؛ تا جایی که خداوند او را جانشین خود در زمین و مسجود فرشتگان معرفی می نماید. امیر المومنین (ع) حکومت بر مردم را امانت و فرصتی برای خدمت می داند نه طعمه و فریب؛ و رعایت آرا، و احترام رعیت و نیز مشورت با مومنان را ضروری دانسته و تاکید می نماید. در قرآن کریم ، خداوند حتی پیامبر اعظم (ص) را به مشورت با مومنان امر می فرماید. امیر مومنان در نامه های متعددی به حاکمان و کارگزاران حکومت خود موکدا یادآوری نموده که در مقابل مردم خاضع و مهربان بوده، آزادی آنها را در چارچوب شرع رعایت و خواسته های آنان را تامین نمایند. تکریم شخصیت و حرمت مردم، برخورداری از حمایت آنان، ایجاد عدالت و زمینه های بالندگی در جامعه، از شاخصهای مشروعیت حاکمیت شمرده شده است . این مقاله درصدد ارایه آیات و روایاتی است که مردم سالاری دینی را تبیین و تاکید می نماید.