اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پایرولیدون بر بهبود زخم باز در موش صحرایی

برای سال ها ترکیب ها و روش های مختلف برای بهبود زخم مورد استفاده قرار گرفته که برخی موثر و تعدادی بدون تاثیر و حتی مضر بوده است. پانسمان های جدید مانند هیدروژل، نتایج قابل توجهی در ترمیم زخم نشان داده است. هیدروژل به دلیل شفافیت، تبادل گازهای تنفسی و آب، جذب ترشحات زخم، تنظیم دمای سطح زخم، جلوگیری از عوامل عفونت زا و تعویض آسان مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پیرولیدون بر درمان زخم ایجاد شده در موش صحرایی انجام شد.
30 موش صحرایی با وزن 20 ± 230 گرم به صورت نیمه تصادفی به گروه های ده تایی شاهد، درمان با تتراسایکلین و درمان با هیدروژل تقسیم شدند. پس از بی هوشی و تراشیدن محل، از پوست پشت هر حیوان قطعه ای به ابعاد cm 1 x 1 برداشته شد. دوره ی درمان 21 روزه در نظر گرفته شد و اندازه گیری سطح زخم در روزهای 0، 7،10، 14،17 و 21 انجام گرفت. زخم ها در روزهای 7 و 14 نمونه برداری و بررسی هیستوپاتولوژیک شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و انجام آزمون ANOVA (Analysis of variance) تجزیه و تحلیل شد.
بهبود زخم در گروه هیدروژل در مقایسه با دو گروه دیگر به صورت معنی داری (05/0 > P) سریع تر و طول مدت ماندگاری اثر زخم و تغییر رنگ پوست در گروه هیدروژل نسبت به دو گروه دیگر به صورت معنی داری (05/0 > P) کمتر بود.
نتایج این پژوهش نشان داد که هیدروژل باعث تسریع در فرآیند ترمیم زخم می شود.