تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی پیش رونده بر وضعیت جسمانی و حرکتی کودکان فلج مغزی همی پلژی استان ایلام

فلج مغزی یک بیماری حسی حرکتی است که کنترل پوسچر و حرکت را تحت تاثیر قرار می دهد. کودکان مبتلا به فلج مغزی با اختلالاتی در عملکرد بدن مثل اسپاستی سیته، کاهش قدرت عضلانی و کنترل انتخابی حرکت روبه رو هستند که ممکن است فعالیت های عملکردی و مشارکت در زندگی روزمره را محدود سازند. هدف از این مطالعه تاثیر 8 هفته برنامه تمرینی مقاومتی پیش رونده بر وضعیت جسمانی و حرکتی کودکان فلج مغزی همی پلژی می باشد.
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با رویکرد مداخله ای بر روی 16 کودک فلج مغزی همی پلژی 12-4 سال در سطح 1و2 طبقه بندی (Gross Motor Function Classification System: GMFCS) مراجعه کننده به مراکز کاردرمانی شهر ایلام انجام شد. پروتکل تمرین شامل عملکرد حرکتی درشت 16 جلسه 1 ساعته تمرینات مقاومتی پیش رونده در گروه های عضلانی هدف گروه آزمایش (8 نفر) بود. قدرت عضلانی اندام فوقانی و عملکرد حرکتی درشت (Gross Motor Function: GMF) در قبل و بعد از مداخله ارزیابی شدند.
قدرت گروه های عضلانی دست برتر به صورت معنی داری بعد از مداخله بهبود یافت، همچنین در فعالیت های ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن نیز افزایش نمره مشاهده شد (p<0.05). در میزان قدرت دست مبتلا نتیجه معنی داری مشاهده نشد.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که انجام تمرینات مقاومتی پیش رونده باعث بهبود عملکرد حرکتی درشت و افزایش قدرت ایزومتریک دست برتر می شود.