بررسی تاثیر فیت سوکت پروتزی بر پارامترهای کینماتیک و فضایی- زمانی راه رفتن افراد قطع عضو زیر زانو

قطع عضو در اندام تحتانی منجر به تغییرات فیزیکی، روانی و فیزیولوژیک در فرد مبتلا به قطع عضو می شود. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین وضعیت تناسب کاسه پروتزی و ویژگی های راه رفتن، سطح عملکرد و میزان رضایت افراد قطع عضو زیر زانو انجام گرفت.
این مطالعه از ابتدای مهر تا نیمه دی 1392 در جمعیت هلال احمر و دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس (غیراحتمالی ساده) انجام شد. برای ارزیابی نتایج مربوط به راحتی کاسه از پرسش نامه مقیاس سه بعدی قطع عضو و تجربه پروتز و مقیاس راحتی سوکت استفاده شد. بررسی نرمال بودن داده ها با آزمون شاپیرو- ویلک انجام شد. تجزیه و تحلیل نهایی داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 19 و آزمون غیرپارامتری ویلکاکسون به منظور مقایسه دو نمونه وابسته در آزمون های مکرر انجام شد.
رضایتمندی افراد با استفاده از کاسه پروتزی متناسب 1/97±28/5 و نامتناسب 3/55±22/66 بود (0/026=p). محدودیت عملکردی با استفاده از کاسه پروتزی متناسب 2/07±2/50 و نامتناسب 1/86±8/33 بود (0/024=p). تطابق روانی- اجتماعی فرد با استفاده از کاسه پروتزی متناسب 5/16±15/5 و نامتناسب 4/08±14/33 بود که تفاوت معنی داری نداشت (0/5=p). تفاوت بین راحتی فرد قطع عضو هنگام استفاده از پروتز با کاسه متناسب (0/75±8/16) و نامتناسب (0/82±5/33) معنی دار بود (0/026=p).
بین احساس راحتی بیمار در هنگام گام برداشتن و راحتی و تناسب کاسه پروتزی ارتباط مستقیم وجود دارد ولی بین شاخص های فضایی- زمانی و سرعت راه رفتن، به غیر از شاخص تقارن حداکثر تاشدن زانو در فاز ایستایی، تفاوتی بین کاسه متناسب و نامتناسب وجود ندارد.