عوامل تسهیل کننده و بازدارنده یادگیری مهارتهای بالینی از دیدگاه دانشجویان سال سوم پرستاری دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان درسال 1388

آموزش بالینی در دنیا به عنوان قلب تحصیلات حرفه ای در نظام آموزش پرستاری، از اهمیت به سزایی برخوردار است. شناخت عوامل تسهیل کننده و بازدارنده یادگیری مهارت های بالینی برای تقویت روش های اثربخش و تعیین و حل مشکلات ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین عوامل تسهیل کننده و بازدارنده یادگیری مهارت های بالینی از دید دانشجویان پرستاری ترم ششم دانشکده پرستاری و مامایی شهر رفسنجان در سال 1388انجام شد.
در این مطالعه توصیفی مقطعی 46 نفر دانشجوی ترم ششم پرستاری به روش نمونه گیری غیراحتمالی آسان انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه پژوهشگرساخته دو قسمتی استفاده شد که قسمت اول آن حاوی مشخصات دموگرافیک و قسمت دوم مشتمل بر59 سوال در زمینه عوامل تسهیل کننده و بازدارنده یادگیری مهارت های بالینی درهشت حیطه (ویژگی های مربیان، ارتباط مربی با دانشجو، ارتباط دانشجو و پرسنل، ارتباط دانشجو و بیمار، رضایت دانشجو ازقوانین بخش، نحوه آموزش مهارت ها توسط مربی و پرسنل، نحوه ارائه دروس نظری و عملی و امکانات موجود بیمارستانی و دانشگاهی) بود. داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
بیشترین عوامل تسهیل کننده یادگیری مهارت های بالینی دانشجویان، مربوط به واگذاری امور به عهده دانشجویان(8/97درصد)، فراهم بودن محیط توسط مربیان برای تجربه مهارت های بالینی دانشجویان(6/95درصد)، حمایت دانشجو توسط مربی وپرسنل(4/93درصد)، ایجاد فرصت تکرار مهارت های مختلف پرستاری(4/93درصد)، احساس مسئولیت مربیان(9/86درصد)، ایجاد فرصت پرسش و پاسخ(9 /86درصد)، اعتماد مربی به دانشجو(7/84درصد) و بیشترین عوامل بازدارنده یادگیری مهارت های بالینی مربوط به عدم بازخورد از طرف پرسنل به دانشجو(3/91درصد)، عدم حمایت دانشجو توسط پرسنل(1/89درصد)، عدم اعتماد بیمار به دانشجو(9/73درصد)، ترس و واهمه دانشجو از سوال کردن(5/69درصد)، تندخو و عصبی مزاج بودن پرسنل(4/67درصد) بود. به نظر می رسد مشکلات ارتباطی دانشجو با پرسنل و بیمار بیشترین درصد عوامل بازدارنده مهارت های بالینی را به خود اختصاص داده هرچند که ارتباط مربی با دانشجو به عنوان یکی از مهمترین عوامل تسهیل کننده گزارش گردید لذا پیشنهاد می شود مربیان آموزش بالینی توجه و برنامه ریزی خاصی را در پروسه ارتباط دانشجو با دیگران در فیلد بالینی به کار گیرند.