میزان رعایت استقلال طی مراقبتهای پرستاری از دیدگاه نوجوانان بستری در بیمارستانهای کودکان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1387

احترام به استقلال، یکی از اصول اساسی رعایت حقوق بیمار است که عدم توجه به آن از سوی پرستار در کنار محدودیت توانایی های فیزیکی ناشی از بیماری و بستری شدن در بیمارستان، می تواند سبب بحران های موقعیتی جدی در بیمار گردد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رعایت استقلال طی مراقبت های پرستاری در نوجوانان بستری انجام گردید.
مواد و روش‍ ها: در این مطالعه توصیفی، تعداد 180 نوجوان 18- 12 سال بستری در بیمارستان های کودکان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران، که شرایط ورود به مطالعه را داشته، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک و میزان رعایت استقلال آنها طی مراقبت های پرستاری از طریق پرسشنامه و به روش خودگزارشی، جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS و با به کارگیری آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون من ویتنی یو و کروسکال والیس صورت گرفت.
یافته ها: بیش از یک سوم از نوجوانان مورد پژوهش (1/36درصد) در رده سنی 15-14 سال و بیش از نیمی از آنها (3/53درصد) پسر بودند. از دیدگاه اکثر نوجوانان بستری(7/66درصد)، استقلال آنان طی مراقبت های پرستاری تا حدودی رعایت شد. از دیدگاه نوجوانان، گزینه «حضور فرد مورد علاقه به عنوان همراه» بیشترین و گزینه های«انتخاب محل تخت و اتاق با نظر نوجوان» و «تغییر پرستار در صورت تمایل» به عنوان کمترین موارد رعایت در زمینه استقلال گزارش شد. بین مشخصات فردی سن، محصل بودن، سابقه بستری در بیمارستان، علت بستری، طول مدت ابتلا و دفعات بستری نوجوانان با درک آنان از رعایت استقلال، اختلاف آماری معنی داری وجود داشت.
نتیجه‍ گیری: در مجموع، یافته های مطالعه نشان داد که از دیدگاه نوجوانان، استقلال آن ها طی مراقبت های پرستاری به خوبی رعایت نمی گردد لذا لزوم برگزاری دوره های آموزشی جهت آشنایی پرستاران به اهمیت استقلال و مراعات آن در حین مراقبت از نوجوان، توصیه می گردد.