مطالعه آزمایشگاهی رشد ترک در نمونه های گچی دیسکی برزیلی ترک دار و بررسی تاثیر شیب ترک در رفتار شکست آن

محیط های سنگی عموما حاوی ترک های متعددی بوده و در اکثر موارد این ترک ها رفتار مکانیکی آن را کنترل می کنند. در فرآیند رشد ترک، اطلاع از میزان بار منجر به انشعاب ترک، زاویه انشعاب ترک، نوع مود رشد ترک ضروری می باشد. شیب ترک تاثیر قابل توجهی در رفتار شکست محیط ترک دار دارد. در این مقاله با استفاده از مصالح گچی نمونه های دیسکی برزیلی ترک دار با مقادیر مختلف شیب ترک تهیه و تحت بار فشاری قرار گرفته است. برای تمامی نمونه ها بار منجر به شکست نمونه، زاویه انشعاب ترک ها از نوک ترک اصلی و مود رشد ترک های جدید ثبت شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که وجود ترک مرکزی با طول یک سوم قطر دیسک، بسته به شیب ترک حدود 60 تا 80 درصد مقاومت نمونه را کاهش می دهد و شیب ترک در میزان کاهش مقاومت تاثیر بسزایی دارد. بر مبنای نتایج بدست آمده، شیب صفر درجه بیشترین مقاومت و شیب 45 درجه کمترین مقاومت را در برابر رشد ترک دارا هستند. همچنین با افزایش شیب ترک میزان زاویه انشعاب ترک های جدید نسبت به راستای ترک اصلی کاهش می یابد.