ارزیابی حس تعلق به مکان ساکنان شهرهای جدید (مطالعه موردی: شهر جدید هشتگرد)

یکی از معانی مهم و موثر در ارتقاء کیفیت محیط های انسانی، حس تعلق به مکان می باشد. این حس، عامل مهم در شکل گیری پایه های ارتباطی استفاده کنندگان و محیط بوده و نهایتا منجر به ایجاد محیط های با کیفیت خواهد گردید. این پژوهش با 379 نفر حجم نمونه، به منظور ارزیابی حس تعلق به مکان ساکنان شهر جدید هشتگرد صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است؛ داده های جمع آوری شده از طریق پرسش نامه با استفاده از نرم افزار SPSS و با به-کارگیری روش های آماری نظیر توزیع فراوانی، آزمون ANOVA، ضریب همبستگی اسپیرمن، پیرسون و تحلیل رگرسیون، توصیف و تحلیل گردیده اند. نتایج آزمون نشان داد که بین چهار متغیر مدت سکونت، احساس امنیت ساکنان در محل، رضایت از دسترسی به خدمات شهری و میزان فعالیت های اجتماعی و جمعی با حس تعلق مکانی رابطه معناداری وجود دارد. به گونه ای که هر چه مدت سکونت، میزان خدمات شهری، امنیت محل و فعالیت های اجتماعی و جمعی ساکنان بیش تر گردد، حس تعلق مکانی ساکنان شهر جدید هشتگرد نیز، افزایش می یابد. هم چنین نتایج به دست آمده از آزمون رگرسیون، نشان داد که حدود 29 درصد از تغییرات متغیر وابسته (تعلق مکانی ساکنان) را متغیرهای مستقل (مدت زمان سکونت، میزان خدمات شهری، میزان امنیت محل و میزان فعالیت های اجتماعی و جمعی) تبیین می کند.