بررسی خصوصیات زمین شناسی مهندسی خاک های لسی شمال کلاله در استان گلستان با نگرش ویژه بر رمبندگی و فرسایش پذیری

لس ها نوع خاصی از خاک های سیلتی با ساختار متخلخل و چسبندگی ضعیف بوده و در ادوار مختلف کواترنری ته-نشست شده اند. این خاک ها از نظر زمین شناسی مهندسی جزو خاک های مسئله دار بوده و می توان مهمترین خصوصیات زمین شناسی مهندسی آن ها را رمبندگی و فرسایش پذیری عنوان کرد. خاک های لسی، پوشش اصلی منطقه شمال کلاله در استان گلستان را تشکیل می دهند. این خاک ها در سطحی معادل 4200 کیلومتر مربع گسترش یافته اند. در این تحقیق به منظور بررسی و شناخت خاک های لسی، نمونه هایی به صورت دست نخورده تهیه و به آزمایشگاه منتقل گردید و حدود اتربرگ، دانه بندی، درصد آهک، چگالی مخصوص دانه ها، میزان تحکیم، پارامترهای مقاومت برشی و همچنین قابلیت واگرایی و رمبندگی این خاک ها تعیین شد. قابلیت رمبندگی این خاک ها با استفاده از نتایج آزمایش تحکیم مضاعف به دست آمد. این خاک ها بر مبنای استاندارد یونیفاید جزو خاک های با خاصیت خمیری پایین بوده و در گروهCL و ML می باشند. بر مبنای طبقه بندی کلونجر نیز جزو لس-های رسی و لس های سیلتی می باشند. میزان کربنات کلسیم این خاک ها از 12/0 تا 22/3 درصد می باشد و پارامترهای مقاومت برشی پایینی را در حالت اشباع از خود نشان می دهند. نتایج آزمایش تحکیم مضاعف نشان می-دهد که این خاک ها مستعد رمبندگی می باشند. آزمایش های واگرایی انجام شده بر روی این خاک ها نیز نشان می-دهد که پدیده واگرایی ناشی از حضور سدیم در فرسایش این خاک ها نقشی ندارد و فرسایش پذیری بالای این خاک ها اساسا یک پدیده مکانیکی است که ناشی از بافت و دانه بندی خاص لس ها می باشد.